Dag 4 : You guys are famous!
10 Mei 2018 | Verenigde Staten, Kingman
We hebben tot het laatste moment de airco aangehad en toen het overgedragen naar de geluidloze ventilator. We hebben voor het eerst in 1 keer doorgeslapen tot half 4. De doelstelling was tot 7 uur om toch dat ritme te krijgen. Maar een nacht een ventilator pal op je gericht is voor Suus niet de beste optie en vanaf half 5 raakte ze in een complete hoest, nies &snotter bui waardoor we beide niet meer konden slapen. Ach ja we hebben tot half 6 op bed gelegen ( toch een kwartier langer dan gister ) en zo komen we er wel! Het ritme overdag gaat eigenlijk goed, tot een uur of 11/12 zijn we een beetje gedesoriënteerd maar na 12’en snapt ons lichaam het ook.
Nu we er toch vroeg uit waren konden we in ieder geval even video bellen naar onze ouders en naar onze achterblijver Dora de kat, die er niet heel veel van snapte. Ze hoorde Suus der stem wel maar die roze lok was nergens te bekennen.
Na het ontbijt zijn we doorgereden naar the visitor center of Kingman dat pal in het teken staat van route 66. Na een museum tour hebben we de 1ste souvenirs gekocht namelijk 2 kentekenplaten. Voor de mensen die nog nooit bij ons thuis geweest zijn. We hebben een mooie witte muur die we aan het beplakken zijn met metalen borden van Amerika dus vandaar.
Voor dat we verder gingen naar het volgende plaatsje Seligman nog even wat advies gevraagd aangezien er 2 wegen naar Seligman gaan. 1 weg van een uur via de snelweg of de andere weg die 1uur en 20 minuten duurde maar dan wel over route 66. Maar omdat de reis gister zo ontzettend tegenviel toch maar even gevraagd wat nu beste weg was en dat we niet weer met onze camper over de bergen heen willen.
Toen de man hoorde dat wij met onze camper over de bergen waren gekomen stond hij perplex en niet alleen hij maar ook alle mensen om hem heen want zoiets had hij nog nooit gehoord, Dus i.p.v. 1 dikke naar 2 dikke complimenten naar de bestuurster Suus!
Hij adviseerde ons om over route 66 te gaan omdat al het vrachtverkeer die weg vermijd maar de weg wel breed en goed begaanbaar is, en je komt er nog authentieke stadjes tegen en 1 van die stadjes hebben wij een schilderij van in de tuin hangen.
Tijdens de weg moest Suus nog naar het toilet wat erg handig als je 1 lange rechte weg heb en een camper maar precies toen Suus de bijrijders plek verruilde voor een andere zitplek reed ik volgens mij het 1ste stadje al voorbij , lekker handig !
Het 2de stadje hadden we wel te pakken, althans 50 meter voordat er ineens in de woestijn een mini dorpje is word dat aangegeven maar we waren er. Het stadje was echt mega authentiek met alles van rond 1970 stond er nog we hebben hier ons kostelijk vermaakt.
Wat trouwens erg leuk was dat halverwege het stadje een vrouw naar ons toe kwam die ook in het visitor centrum was en vroeg of dat onze camper was. We zeiden ja waarop zei antwoorden: You guys are famous! Ook zei vond het een wereldprestatie die Suus had neergezet met de camper.
Daarna zijn we doorgereden naar onze campingplaats maar voordat we er waren zijn we nog bij een typisch Amerikaans uithuis gaan eten wat ook weer in de stijl van route 66 was.
Aangekomen bij onze camping waren we zacht uitgedrukt lichtelijk teleurgesteld. Het was 1 kale vlakte en het was inmiddels ook behoorlijk hard gaan waaien iets waar ik me vreselijk aan kan irriteren. De kleine dingen waar ik van kan genieten is bijvoorbeeld in de avond een chipje op tafel, drankje erbij en kaarsjes aan maar met die windkracht standje orkaan / tornado ( Suus: het waaide wat harder dan normaal ) in mijn ogen zakte de moed ons al in de schoenen.
De camping zag er op de foto’s super leuk uit maar dit was gewoon om het netjes te noemen ontzettend naar.
We besloten door te rijden naar Flagstaff ( een klein uurtje rijden ) het uitzicht van kale vlakte en woestijn veranderen inmiddels in steeds meer groen totdat ik op het briljante idee kwam om halverwege een camping te nemen wat dan toch weer 30 minuten scheelde. Aangekomen op die camping bleek dat ook helemaal niks en moesten we toch door naar Flagstaff wat toen weer 48 minuten rijden was, Suus en ik waren op dat moment echt behoorlijk gelukkig.
Aangekomen op de camping zag het er wel leuk uit, helaas geen zwembad maar oke. De camping was redelijk vol maar gelukkig hadden we nog een plaatsje op een stuk dat zo lekker schuin staat. Na ongeveer 130 keer de camper verdeden te hebben hadden we ons plaatsje, daarvoor moest de camper wel op 2 blokken staan zodat we horizontaal stonden (zie foto) De wind is nog steeds standje tornado orkaan in mijn ogen maar met stenen op de tafel zodat ons tafelkleed blijft liggen zijn we er dan toch. Morgen gaan we naar 1 van de 7 wereldwonderen namelijk de Grand Canyon en daar kijken wij enorm naar uit.
Nu we er toch vroeg uit waren konden we in ieder geval even video bellen naar onze ouders en naar onze achterblijver Dora de kat, die er niet heel veel van snapte. Ze hoorde Suus der stem wel maar die roze lok was nergens te bekennen.
Na het ontbijt zijn we doorgereden naar the visitor center of Kingman dat pal in het teken staat van route 66. Na een museum tour hebben we de 1ste souvenirs gekocht namelijk 2 kentekenplaten. Voor de mensen die nog nooit bij ons thuis geweest zijn. We hebben een mooie witte muur die we aan het beplakken zijn met metalen borden van Amerika dus vandaar.
Voor dat we verder gingen naar het volgende plaatsje Seligman nog even wat advies gevraagd aangezien er 2 wegen naar Seligman gaan. 1 weg van een uur via de snelweg of de andere weg die 1uur en 20 minuten duurde maar dan wel over route 66. Maar omdat de reis gister zo ontzettend tegenviel toch maar even gevraagd wat nu beste weg was en dat we niet weer met onze camper over de bergen heen willen.
Toen de man hoorde dat wij met onze camper over de bergen waren gekomen stond hij perplex en niet alleen hij maar ook alle mensen om hem heen want zoiets had hij nog nooit gehoord, Dus i.p.v. 1 dikke naar 2 dikke complimenten naar de bestuurster Suus!
Hij adviseerde ons om over route 66 te gaan omdat al het vrachtverkeer die weg vermijd maar de weg wel breed en goed begaanbaar is, en je komt er nog authentieke stadjes tegen en 1 van die stadjes hebben wij een schilderij van in de tuin hangen.
Tijdens de weg moest Suus nog naar het toilet wat erg handig als je 1 lange rechte weg heb en een camper maar precies toen Suus de bijrijders plek verruilde voor een andere zitplek reed ik volgens mij het 1ste stadje al voorbij , lekker handig !
Het 2de stadje hadden we wel te pakken, althans 50 meter voordat er ineens in de woestijn een mini dorpje is word dat aangegeven maar we waren er. Het stadje was echt mega authentiek met alles van rond 1970 stond er nog we hebben hier ons kostelijk vermaakt.
Wat trouwens erg leuk was dat halverwege het stadje een vrouw naar ons toe kwam die ook in het visitor centrum was en vroeg of dat onze camper was. We zeiden ja waarop zei antwoorden: You guys are famous! Ook zei vond het een wereldprestatie die Suus had neergezet met de camper.
Daarna zijn we doorgereden naar onze campingplaats maar voordat we er waren zijn we nog bij een typisch Amerikaans uithuis gaan eten wat ook weer in de stijl van route 66 was.
Aangekomen bij onze camping waren we zacht uitgedrukt lichtelijk teleurgesteld. Het was 1 kale vlakte en het was inmiddels ook behoorlijk hard gaan waaien iets waar ik me vreselijk aan kan irriteren. De kleine dingen waar ik van kan genieten is bijvoorbeeld in de avond een chipje op tafel, drankje erbij en kaarsjes aan maar met die windkracht standje orkaan / tornado ( Suus: het waaide wat harder dan normaal ) in mijn ogen zakte de moed ons al in de schoenen.
De camping zag er op de foto’s super leuk uit maar dit was gewoon om het netjes te noemen ontzettend naar.
We besloten door te rijden naar Flagstaff ( een klein uurtje rijden ) het uitzicht van kale vlakte en woestijn veranderen inmiddels in steeds meer groen totdat ik op het briljante idee kwam om halverwege een camping te nemen wat dan toch weer 30 minuten scheelde. Aangekomen op die camping bleek dat ook helemaal niks en moesten we toch door naar Flagstaff wat toen weer 48 minuten rijden was, Suus en ik waren op dat moment echt behoorlijk gelukkig.
Aangekomen op de camping zag het er wel leuk uit, helaas geen zwembad maar oke. De camping was redelijk vol maar gelukkig hadden we nog een plaatsje op een stuk dat zo lekker schuin staat. Na ongeveer 130 keer de camper verdeden te hebben hadden we ons plaatsje, daarvoor moest de camper wel op 2 blokken staan zodat we horizontaal stonden (zie foto) De wind is nog steeds standje tornado orkaan in mijn ogen maar met stenen op de tafel zodat ons tafelkleed blijft liggen zijn we er dan toch. Morgen gaan we naar 1 van de 7 wereldwonderen namelijk de Grand Canyon en daar kijken wij enorm naar uit.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
